Σχετικά με τη Πετάλεια
Η Πετάλεια ανήκει στο Δήμο Θιναλίων της βόρειας Κέρκυρας, που είναι ο μεγαλύτερος σε έκταση Δήμος του νησιού. Ο Δήμος έχει έκταση 77889 στρέμματα και 5512 κατοίκους. Έδρα του Δήμου είναι η Αχαράβη. Ο Δήμος εμφανίζει ποικίλη μορφολογία εδάφους. Οι περιοχές κοντά στην θάλασσα, είναι πεδινές και το βόρειο τμήμα του, ουσιαστικά αποτελεί όλο μια μεγάλη παραλία. Το νότιο-νοτιοδυτικό τμήμα του είναι ορεινό, καθώς στα όρια του Δήμου περιλαμβάνεται ένα σημαντικό τμήμα της οροσειράς του Όρους Παντοκράτορα. Στο κομμάτι αυτό του Δήμου υπάρχουν αρκετοί ορεινοί γραφικοί οικισμοί, όπως η Πετάλεια, η Άνω Περίθεια και το Λαύκι. Άλλοι σημαντικοί οικισμοί είναι η Επίσκεψη, οι Νυμφές, η Κληματιά, ο Άγιος Παντελεήμονας και το τουριστικό κέντρο Ρόδα. Στο δυτικό άκρο του Δήμου υπάρχει και η Λιμνοθάλασσα Αντινιώτη. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η οικονομία του Δήμου ήταν καθαρά αγροτική. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια της ελιάς, καθώς στα όρια του Δήμου βρίσκεται ένα σημαντικό τμήμα του Κερκυραϊκού ελαιώνα. Ελιές καλλιεργούνται ακόμα και στο ορεινό τμήμα, σε μεγάλο υψόμετρο. Άλλο σημαντικό προϊόν είναι το κουμ κουάτ. Στο Δήμο παράγεται το 80% της συνολικής παραγωγής του νησιού. Άλλα προϊόντα είναι το κρασί, τα καρύδια και τα εσπεριδοειδή. Τα τελευταία χρόνια η περιοχή, και ιδιαίτερα η παραλιακή ζώνη, γνωρίζει ιδιαίτερη τουριστική ανάπτυξη. Έχουν αρχίσει να κατασκευάζονται σύγχρονες και μεγάλες υποδομές, η νυχτερινή ζωή της περιοχής γίνεται πόλος έλξης και για τους γύρω Δήμους, ενώ γίνονται και αρκετές πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Η Πετάλεια έχει περίπου 106 κατοίκους και είναι χτισμένη σ' ένα πέταλο των βουνών, σε υψόμετρο 650 μέτρων. Ο σκοπός ήταν να κρύβεται από τα μάτια των παλιών πειρατών. Το γεγονός ότι βρίσκεται μέσα στο πέταλο των βουνών, της χάρισε και το όνομα της! Θεωρείται μητροπολιτική, αφού οι κάτοικοί της έφτιαξαν τη Λαύκη, την Αχαράβη, τον Αλμυρό κλπ.
Σχετικά με το Όρος Παντοκράτορας
Το Όρος Παντοκράτορας βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Κέρκυρας, που είναι το μεγαλύτερο, εφόσον εκεί το νησί πλαταίνει σημαντικά. Το δίχως άλλο, είναι το κυρίαρχο στοιχείο της περιοχής, αφού καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα και χωρίζει αυτό το κομμάτι του νησιού σε δύο περιοχές. Την περιοχή του Όρους, αυτή δηλαδή, που βρίσκεται στα ανατολικά και την καταλαμβάνει το βουνό και την περιοχή Γύρου ή Αγύρου. Την περιοχή δηλαδή, που βρίσκεται στα δυτικά και ονομάζεται έτσι, είτε επειδή η διέλευση από τα χωριά της περιοχής αποτελεί γύρο, είτε επειδή η θέση των χωριών αυτών σχηματίζει γύρο, δηλαδή κύκλο. Στη κορυφή βρίσκεται η μονή του Υψηλού Παντοκράτορα, στην οπόια οφείλει το σημερινό του όνομα. Η μονή έχει πολλά κελιά και πέτρινη εκκλησία. Κτίστηκε το 1689, με τη συνδρομή των κατοίκων των γύρω περιοχών, σε αντικατάσταση μοναστηριού που υπήρχε εκεί από την εποχή των Ανδηγαυών που καταστράφηκε τον 16ο αιώνα. Η εκκλησία γιορτάζει την ημέρα του Σωτήρος και το προσκύνημα διαρκεί έξι μέρες (1-6 Αυγούστου). Κοντά της λειτουργεί τα τελευταία χρόνια καφετέρια και σε μικρή απόσταση από αυτή έχουν τοποθετηθεί τηλεπικοινωνιακές κεραίες. Στην αρχαιότητα το βουνό ονομαζόταν Ιστώνη
Το Όρος Παντοκράτορας έχει υψόμετρο 911 μέτρα και καταλήγει ανατολικά στο Στενό Κέρκυρας. Η κορυφή του προσφέρει εξαιρετική θέα καθώς από αυτή διακρίνεται ολόκληρο το νησί και μεγάλο τμήμα των κοντινών Αλβανικών ακτών. Είναι ένα βουνό με φρύγανα και μεσογειακή μακία. Επίσης εδώ φύεται και το αξιόλογο φυτό Silene Ungeri. Η παρουσία σπάνιας χλωρίδας με ενδημικά της δυτικής Ελλάδας και της νότιας Αλβανίας κάνει την τοποθεσία πολύ ενδιαφέρουσα. Υπάρχει βόσκηση στην περιοχή. Το βόρειο τμήμα του ορεινού ήταν κάποτε κατάφυτο από δρυοδάση, το ξήλωμα των οποίων για ναυπηγική ξυλέια, ξεκίνησε από τα χρόνια των Ενετών και ολοκληρώθηκε στα χρόνια των Γάλλων, μετά το 1809.
Σχετικά με τη Λιμνοθάλασσα Αντινιώτη
Η Λιμνοθάλασσα Αντινιώτη είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία στην Κέρκυρα, με εξαιρετικά ευαίσθητο αλλά και πολυποίκιλο οικοσύστημα. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού, στο δήμο Θιναλίων, μετά την παραλία του Αλμυρού και του Άγιου Σπυρίδωνα. Η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη καταλαμβάνει συνολική έκταση 400 περίπου στρεμμάτων και αποτελείται από το έλος Κουνουφάδι και την κυρίως λιμνοθάλασσα και είναι ένα μέρος γεμάτο αγριολούλουδα και καλαμιές, καθώς και υδρόβια φυτά που δε συναντά κανείς σε κανένα άλλο σημείο των Επτανήσων. Η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη προστατεύεται από τη συνθήκη Natura 2000 λόγω της ιδιαιτερότητάς της αλλά και γιατί προσφέρει καταφύγιο σε πολλά είδη πουλιών. Οι επιστήμονες που εργάζονται στην περιοχή και παρακολουθούν το οικοσύστημα έχουν καταγράψει πάνω από 90 είδη αποδημητικών πουλιών, ερωδιούς, κορμοράνους, πάπιες, νεροχελώνες, ποταμοχελώνες και λαφίτες (Elaphe Quatuorlineata), ένα είδος ερπετού. Το πιο σπάνιο είδος που συναντά κανείς στην περιοχή είναι η βίδρα ή σβίδρα όπως την αποκαλούν οι Κερκυραίοι και που ζει σε μεγάλους πληθυσμούς στην λιμνοθάλασσα. Αν και οι κυνηγοί προσπαθούν σθεναρά για το αντίθετο, η σβίδρα παραμένει ένα από τα προστατευόμενα είδη της λιμνοθάλασσας.
Στη Λιμνοθάλασσα Αντινιώτη μπορεί να βρει κανείς δεκαέξι διαφορετικά είδη ορχιδέας. Ο τόπος είναι κατάφυτος από λουλούδια και άγρια βλάστηση και προσφέρει εξαιρετικό τοπίο για χαλαρές βόλτες, φωτογραφίσεις ακόμα και πικνίκ αν είναι κανείς προσεκτικός. Η λιμνοθάλασσα φημίζεται επίσης για το μεγάλο της ιχθυοτροφείο, ωστόσο μην περιμένετε να απολαύσετε τα ψάρια σας εκεί, καθώς δεν υπάρχουν εστιατόρια δίπλα στη λιμνοθάλασσα. Επιστρέφοντας στην πόλη της Κέρκυρας σίγουρα μπορείτε να βρείτε κάποιο ταβερνάκι με φρέσκο ψάρι από τη λιμνοθάλασσα. Παρά το γεγονός ότι η λιμνοθάλασσα Αντινιώτη αποτελεί προστατευόμενη περιοχή η τουριστική ανάπτυξη φαίνεται να την απειλεί σημαντικά. Σε συνδυασμό μάλιστα με τη γνωστή αδιαφορία των πολιτών και κυρίως των κυνηγών, πολλά από τα ενδημικά και αποδημητικά πουλιά πέφτουν νεκρά στη λίμνη, η οποία είναι γεμάτη από σκάγια. Οι τοπικοί παράγοντες δηλώνουν ότι ουκ ολίγες φορές έχουν βρεθεί πουλιά που πέθαναν από μολυβδίαση, δηλητηριασμένα από τα σκόρπια σκάγια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι η ανάπτυξη ξενοδοχειακής μονάδας που σχεδιάζεται για τη λιμνοθάλασσα τα επόμενα χρόνια, και η οποία θα καταλάβει σημαντικό κομμάτι της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα η μονή Βατοπεδίου σχεδιάζει την ανάπλαση της περιοχής και την αξιοποίηση της Μονής της Αγίας Αικατερίνης, που είναι αιώνες ξεχασμένη. Ο δήμος Θιναλίων έχει ήδη καταθέσει αίτημα για να μετατραπεί η περιοχή σε οικολογικό πάρκο, ώστε να αποφευχθούν περιπτώσεις καταπατήσεων αλλά και τσιμεντοποίησης της λιμνοθάλασσας.
